Lancia

Kappa nou

Met weemoed denk ik terug aan de jaren negentig. Enigszins geholpen door de 90's muziekkeuze van 3FM deze week, gaan de gedachten terug naar de introductie van de nieuwe grote Lancia, de Kappa. Met een wat wonderlijk dashboard inclusief flinke nephouten middenconsole, maar de lijn was Italiaans, de ruiten mooi blauw en de chroomrandjes verfijnd. Aan de carrosserie bleef het oog prettig hangen. De stoute schoenen aangetrokken gaf ik me op voor een Autovisie-lezersreis. Met de Kappa.

De Eiffel, Reims en een keur aan modellen. Diesel, 2.0 en de V6. Leuk weekend gehad en toch wel met een wat wonderlijk gezelschap op stap geweest. Maar je proefde de sfeer van de autojournalistiek. Foto's zijn er wel van, maar geheel in de jaren negentigstijl, zo analoog als wat. Ik herinner me die heerlijke V6, en dan ook nog op de Duitse Autobahn, helaas was het loeidruk, dus een hoog tempo zat er niet in. Wat bleef was de Kappa, in mijn hoofd.

De Kappacoupé die later in de prijslijst stond, was een heerlijke mengeling van de nieuwe klare lijn en subtiele, misschien zelfs wel al te subtiele verwijzingen naar vroeger. De wat barokke achterkant doet een mooie duit in het zakje. Anno nu kunnen we melden, de Kappa blijkt een waanzinnig goeie auto. Er rijden er nog velen rond, en het model komt al in diverse youngtimerverlanglijstjes voor. Ook in die van mijzelf.

De Thesis, de opvolger deed qua vormgeving een bijzondere stap vooruit, maar zelfs in Italië breekt het model niet al teveel potten. Lancia blijft scoren met kleine modellen, de nieuwe Delta doet het ook niet slecht. De op de FIAT Bravo gebaseerde Lancia is voorlopig de laatste, euhm, ja echte Lancia. Met een vormgeving die nergens op lijkt, en dat is positief bedoeld. Als de Delta de straat in komt rijden, vergis je je niet snel, het is een Delta.

Ik hoop dat de huidige noodgreep Chryslermodellen uit te rusten met Poltrona Frau-leer  en om te badgen naar een Lancia Thema in ieder geval het merk de tijd geeft te overleven. Want met zo'n verleden (Flaminia, Aurelia, Lambda, Fulvia, Flavia, Stratos en nog heel veel meer) verdien je een prachtige toekomst.

Het nieuwe fietsen

Nostalgisch

Met het verlies van de Ferwerdaketen in de Steentilstraat, de fietsenzaak bezat op een gegeven moment volgens mij een stuk of 5 panden, lukraak over de straat verdeeld, vraag ik me wel eens af hoe het kan dat zo'n bedrijf omvalt. Waarschijnlijk te groot en te log om op nieuwe trends in te spelen, bijvoorbeeld die van het persoonlijk nostalgisch fietsen.

Groningen is er rijker door geworden, fietsenzaken met kleine, unieke fietsmerken of helemaal naar de wens van de koper gebouwde fietsen, het is op verschillende plekken mogelijk. Oude vintageframes worden gestript en met mooie onderdelen weer opgebouwd. Ik heb zelf nog een antiek frame, dat mag er ooit ook aan geloven.

Intussen ben ik gevallen voor een Belgisch merk, dat aan de voet van de A-kerk wordt verkocht, Achielle. Net als het Nederlandse Sparta bij een serie doet, prachtig afgemonteerd met Brooksonderdelen. Echt leer, echt hout, dat soort van materialen. En kale frames in prachtige vormen. Helaas ontkom je er niet aan de fiets te ontsieren met sloten. Hoewel het veel bloter kan, bijvoorbeeld door een fixed gear te bestellen, maar dat leek me buitengewoon onpraktisch. Toch blijft het trekken. Twee wielen, stuur, frame, zadel. Dat werk.

De fiets fietst heerlijk, ook al is de houding enigszins voorover gebogen, maar dat neem je voor lief, het oog wil immers ook wat? Een gouden greep als je dingen zo mooi weet te maken dat de kopers eventueel enig ongerief voor lief nemen.

Dorkwerd

De hefbrug

In de nacht van donderdag op vrijdag 14 september is een van Groningen's mooiste bruggen beschadigd. Een schip met gevaarlijke stoffen (de MTS Veendam) voer er tegenaan. Ik heb zelf kunnen constateren, de brug is zo krom als een banaan. Nu werd het onderhoud aan de brug al jaren opgeschort, het stinkt er naar roestig oud ijzer. En toch, samen met de zusterbrug bij de Korreweg (de Gerrit Krolbrug), is de brug bij Dorkwerd een parel in het landschap.

Ooit werd de brug nog gewoon bediend door een brugwachter. Ik herinner me dat ik, in de winter op de fiets vanuit Feerwerd, terug naar de stad, de brug overstak en de brugwachter in zijn kleine hokje met een grote tv zag zitten. Het zag er vertederend en jaloersmakend uit. De kachel roodgloeiend. Wat een manier om je geld te verdienen. Dat is reeds jaren anders geregeld, op afstand. Wat bleef was de brug. Wat kwam was de wijk, Reitdiep.

Opeens is er van alles in de media, te veel verkeer door de wijk. Waarom ga je daar dan wonen?  De brug moet weg, de brug moet breder, onduidelijk is wat er nu staat te gebeuren. De brug staat volgens de berichten op het punt vervangen te worden. Wat mij betreft moet hij blijven. Op zijn minst op de wal. In Normandië ligt de Pegasusbrug, waar de bevrijding van Europa begon in WO II, een honderdtal meters verderop, waar de bredere nieuwe brug een perfecte replica van is. Ik wil niet pleiten om alles te behouden. De spoorbrug over het van Starkenborghkanaal is prachtig en doet in niets denken aan de oude versie.

 

Maar ik houd van de Dorkwerderbrug. Van de vorm, van zijn geluid. De nagels in het plaatstaal. De kleur. Blauw in een groen landschap. Vele fietstochten beginnen hier pas echt, uit de greep van de stad, het prachtige Middag-Humsterland aan je voeten. Dat hoor je met gepaste middelen te betreden. De brug was hier de ultieme entree. Was inderdaad. Ik ben bang dat we er niet meer overheen kunnen. Na 75 jaar gaat er een einde komen aan de Dorkwerderbrug, en ook de Gerrit Krolbrug moet eraan geloven, tussen 2015 en 2020. Dat is zelfs een unieke pontonbrug op drijvers. Enfin, daar moet ook maar eens een stuk over gepubliceerd worden.

De komende weken zullen we zien wat er gebeurd, daar tussen Dorkwerd en Oostum. De scheepvaart ligt op ramkoers.

De man die nee zei, net als de winkel

De man die nee zei

Gisteren liep ik door Groningen en had een boek in mijn hoofd. Gelezen in de Volkskrant en meteen nieuwsgierig. Nieuwsgierig naar die lange Fransoos, De Gaulle. Heel vroeger werd ik wel eens met hem vergeleken, dankzij de lengte. Geen idee waarom De Gaulle bij een tante van mijn moeder op het netvlies kwam als ze mij zag, maar het gebeurde.

Begaan met het lot van boekenverkopers stap ik bij Selexyz naar binnen, de doorstart kan wel weer eens een impulsaankoop gebruiken. Maar ik zag het boek niet. Voorzichtig informerend bij de balie hielp nauwelijks. Ik moest maar even op de benedenverdieping kijken of anders daar vragen. Euhm, ja dus. ik slikte nog liever mijn tong in dan dat ik het daar weer ging vragen. Beneden vond ik het boek ook niet. Ontgoocheld stapte ik weer buiten, met een boek van O'Hanlon, dat dan weer wel. Een cadeau.

De Gaulle liet me niet los. Jaren eerder was ik er in de buurt op vakantie, ongetwijfeld op weg naar huis, via Colombey-les-deux-Eglises met het kruis van Lotharingen als mikpunt. Een gekke gewoonte in stand houdend, liep ik het kerkhof op, zoekend naar het graf. Dat was niet ingewikkeld te vinden. Vlagvertoon en een dienstdoende surveillant in het blue de travail van de Franse dienders. Na al die jaren nog steeds!

Voor de rest was er eigenlijk niets, een souvenierwinkel, met replica's van het kruis, koffiemokken met een portret van de grote Charles en Citroenminiaturen. Niet iets om hebberig van te worden. Hebberig werd ik inmiddels wel van het boek. Dan maar online, diezelfde avond de bestelling gedaan. Voor de middag ploft het boek op mijn bureau, dat is sterk! In de pauze lees ik de proloog (ik houd van boeken met een pro- en epiloog) en heb meteen zin in de auto te stappen om naar Lotharingen te rijden, de leegte te voelen. Dit gaat een fijn boek worden. De zoveelste die ongelezen ergens door het huis slingert. Gevoelsmatig gaat deze er snel doorheen.

Nieuwsgierig naar De Gaulle, naar de anekdotes, naar de visie. Verbazing over de weinig servicegerichte houding van een boekwinkel in nood en prettig verbaasd over de snelheid van levering van bol.com. Het boek ruikt naar een echt boek, is lekker om vast te houden en het mat gelamineerde stofomslag is aaibaar. Snel naar de inhoud vanavond.