Pompen of verzuipen

Crisis. Hand op de knip. Uitstelgedrag, bezuinigingen. Ombuigingen. ik kan het allemaal niet meer horen. We praten ons het dal in en zorgen dat we daar voorlopig niet weer uitkomen. Sinds 2008. Op het werk is het al niet veel beter. Het is pompen of verzuipen. Dus pompen, voorlopig. Maar bij een crisis hoort toch rust? Een verkoper die de hoorn nog eens oppakt (dit klinkt opeens hopeloos ouderwets) om te kijken of de lijn niet dood is. Nee, aan de bak zijn we. De toegevoegde waarde staat extreem onder druk, maar gefactureerd wordt er.

Op sommige beurzen beleef je een soort van verkrampt optimisme. We zijn er collectief zat van, en dus kunnen we er ook collectief iets aan doen. Mijn herinnering gaat terug naar 2009. Januari. In Amerika is het bal. Banken zijn omgevallen en de respectabele Bank of America staat ook op springen. Laat ik daar nu net een fors dollarbedrag aan overgemaakt te hebben. Een hele serie wijze mannen zitten opgesloten in een luxueus aandoende kantine en mogen er pas weer uit inclusief de oplossing voor de tot voorheen respectabele bank. Ik zit in Groningen voor de TV zonder nagels, en zie mijn aanstaande droom onder druk staan. Het is allemaal goed gekomen, de Facel heeft desondanks de Grote Oversteek terug naar Europa gemaakt. Tegenwoordig heeft de bank nog met enige regelmaat liquiditeitsproblemen. Nou, aan mij heeft het niet gelegen.

Maar nu de crisis te lijf. Net op het moment dat ik bedenk mijn vaste betrekking in te ruilen voor een ZZP-benadering, komt er weer zo'n bericht. De Nieuwe Armoede, de ZZP-er zonder personeel, pensioen en poen. Houd toch op. De oude economie is helemaal naar zijn grootje, het is tijd voor een nieuwe benadering, maar iedereen die het voor het zeggen heeft zwaait weer met het huishoudboekje uit de jaren vijftig. De jeugd heeft de toekomst, geef het die dan ook en blijf het niet steeds maar verpesten. Geld moet rollen, naar elkaar. Voor elkaar. In heel Europa. Peugeot heeft de 300.000ste 208 weten te produceren in de oude SIMCA-fabrieken te Poissy. Ik hoop van harte dat ze ook verkocht gaan worden. Ook in Spanje en Zuid-Frankrijk. Maar nu Duitsland VW ook al pijn aan het doen is met tegenvallende verkopen? Dan zijn we er nog niet. Maar dat is iets anders dan dat we er niet gaan komen. Pompen, niet verzuipen.

Franse slag

Schiphol, 8 februari 2012. Het is koud en guur op perron 5 of 6, maar we zijn op tijd. Vertrokken uit het Noorden, bijkans een rampgebied achterlatend (u het gas, wij de beving) hebben we de NS verkeerd ingeschat. De aflevering op Schiphol is binnen minuten van de voorgestelde tijd gebeurd. Onderweg een fraai zicht over de spoorlijn door de polder met Wisent en Przewalskipaard. Het lijkt het groot Nederlands Dictée wel, de Oostvaardersplassen mooi in beeld. Uren te gaan op Schiphol, maar daar hoeft een mens zich niet te vervelen. Toch?

Op een gegeven moment zitten we binnen een half uur van aankomst en vertrek van de Thalys, en gaan zitten op perron 5 of 6. Want daar zal de boarding gebeuren. Een bericht dat de Thalys uit Amsterdam drie kwartier vertraging heeft. De speaker verkneukelt zich in 4 talen en trekt zo te horen bij iedere taal een bijpassend hoofd. Maar wij balen, vertraging dus. Tegen de middag, dus maar een broodje eten om de tijd verder te doden. Terug beneden is er geen info beschikbaar, de trein ook niet te zien op het tv-scherm.Er komt op lijn 6 een Thalys binnen, op weg naar Amsterdam...deze had dus vertraging, de onze is reeds vertrokken. De damp in over zoveel geklungel (van ons maar ook van de NS) kopen we een nieuw kaartje dat slechts 500% duurder is dan degene die we al gekocht hebben. Gelukkig zonder boekingskosten, is de verklaring van de loketjuffrouw. *&%^$#@

Uiteindelijk zijn we dan toch onderweg, de malheur even loslatend. De Franse service, snelheid en het Franse comfort is boven alle twijfel verheven. Een weekend slechts aardige Fransen ontmoet. De terugreis begint in een ijzig Gard du Nord. Met hier en daar een warmtepaal, waar de NS in Nederland zich belachelijk maakt met rookpalen. Een clochard wordt gered van de koude grond, niet minder dan 2 wachten, 2 medische specialisten en 3 brandweermannen zijn erbij betrokken. Maar overal weet je exact waar je trein staat, wanneer deze komt, hoeveel vertraging deze heeft (of niet) en wanneer je aan boord kunt. Dan duurt wachten niet meer lang, maar weet je waar je aan toe bent. Probleemloos zitten we op tijd in de juiste trein, kom daar in Nederland nog maar eens om.

Deze slag hebben de Fransen gewonnen, wij zijn aan zet. Ik was al gecharmeerd van Frankrijk op wielen, dat is alleen maar sterker geworden.