De reden van de reis is Epoqu'Auto in Lyon, een overigens geweldige door en door Franse beurs. Het wordt nog ieder jaar groter en kan bijna ongeremd groeien, waar grote concurrent Retromobile in Parijs al weer jaren geleden ernstig gesnoeid is. Nu zijn ze qua duur bijna gelijkwaardig, waarbij de Parijse variant er vooral veel veilinggeweld bij gebruikt. Dat is voor de gemiddelde bezoekers minder toegankelijk en soms al helemaal niet relevant.
Maar de gelegenheid deze onvervalste diesel uit 2019 naast zijn voorganger te zetten uit 1975 doet zich voor in de regio Lyon. Wat nu volgt is in twee delen, even per auto want van een echt vergelijk kan geen sprake zijn. Maar daarmee is de een of de ander niet meteen slecht. Vijfenveertig jaar ontwikkeling mag betekenisvol zijn.
Bij het starten van de 504 diesel (2.112 cc) mag je spreken van een procedure. Als het blok echter eenmaal warm is start het de rest van de dag vlot. Dit is een spoiler voor de spanningsboog, maar het telt in de praktijk zeker mee. Het voorgloeien gaat met het contactslot, de lamp deelt het systeem met de handrem. Als je met de handrem erop gaat voorgloeien, gaat deze dus niet uit. Enfin, na zeker een minuut, eentje die zo lang mag duren als er iets moois is maar dat is niet hetzelfde als bij het verwarmen van de verbrandingsruimte. Ik dacht even dat ik gek werd.
Het ratelen met een pluimpje onverbrande diesel lijkt normaal, het schudden en nagelen dat het een aard heeft ook. Het oh zo karakteristieke dieselgeluid, je herkende vroeger een 504 diesel (qua geluid, niet qua volume) zit er al een beetje in. Wegrijden gaat met een tractorkoppel heel eenvoudig. Vlot zit je in de vierde en is het op. Het dreunen bij 80 in het uur wordt gaandeweg minder, als het ijzer en de sappen opwarmen. De luxe 504 GL, met onafhankelijke achtervering, heeft geen moeite met de Franse wegen. Als de Tour de France er toevallig dat jaar niet langskomt, ligt je weg vol met aldus bedoelde obstakels. Vlot en sereen kun je de 504 niet noemen, wel hoogst onverstoorbaar en vertrouwenwekkend. De zit is meesterlijk, het uitzicht rondom de carrosserie iets dat je tegenwoordig niet meer hebt. Geheel overzichtelijk en op de millimeter te plaatsen.
De 508 zet er alles in alle rust tegenover. De procedures voor het starten zijn simpel als 123, en net zo snel. Voet op de rem, hand op de knop. Sleutel in de zak. Het uitzicht rondom, je zit bijna in een soort kinderbadje, is vooruit goed, opzij ook, de B-stijlen zijn fors (je went er aan) en achteruit zit er niet voor niets een camera. Ook daar wen je aan, maar vertrouwen komt te voet. Dus echt even aan proberen te wennen. Je ziet met de camera veel meer. De zit is voortreffelijk, de digitale mogelijkheden van het dashboard heb ik dit keer ongemoeid gelaten, de standaard instelling is fijn.
De acht (8) versnellingen vooruit zijn in een mum van tijd om. Ik verbeeld me op de snelweg zelfs dat de diesel bijna sportief klinkt. De plekken op de achterbank zijn niet bedoeld voor de groten der aarde, Peugeot heeft met de nieuwste 508 echt een vierdeurscoupé op de weg gezet. Prima bruikbaar, maar met een zekere reserve. Dat had ik ooit ook met zo'n 10 jaar 406 coupé-ervaring. Om me heen hoor ik dat een jaar na dato de nieuwe 508 een mooie auto gevonden wordt, meer dan na de introductie. Dat is best goed nieuws. Hij groeit aan je. Een nummer dat je vaker moet horen maar er dan minder snel zat van bent. Dat is de nieuwe 508 voor mij.
