Vroom & Dreesmann

Ik heb er gewerkt, vroeger. Ik moet er nog vaak aan denken. In het souterrain zat de supermarkt. Was het een V&D supermarkt? Vast. Naar de overtuiging van Anton en consorten, overal met een formule aanwezig te zijn. In het begin zat ik op de groenteafdeling. Als zoon van een groenteboer wist ik minder van groente dan je van mijn afkomst zou zeggen. Het was ook de plek om statiegeldflessen in te leveren. Voor geld. De automaat zat dus achter de toonbank. Dus met het groenteschort voor zat je iemands lege colaflessen met bakkerige vingers in te voeren. Ik herinner me één klant specifiek, een allochtoon. Die was zo doordesemd met knoflook, die lucht hing er een kwartier later nog.

De beige stofjas is ooit bij mijn ouders thuis terecht gekomen, met het bruine logo linksboven. Later stond ik brood te verkopen aan de broodbalie. Niet voorverpakt, maar gewoon naakt in het schap en al dan niet gesneden. Ik herinner me nog hoe snel je iets dat je nooit deed, opeens als volleerd bakker zat uit te voeren. of zo U wilt, als bakkersvrouw. Met een knie nonchalant de pook in werking zetten waarmee het brood tot keurige plakken gesneden werd.

De kantine op de tweede verdieping werd later een open restaurant en nog later gewoon een verkoopafdeling. Het gekke is, na die paar weken in 1986, want daar hebben we het over, is de V&D altijd een soort thuis gebleven. Ik keek naar bijna verscholen gangen en schachten die slechts door winkelpersoneel betreden werden. Zag oud-collega's verouderen en er nog steeds trouw werken. Soms kocht ik er wat, maar het was meer een soort ijkpunt, ook even bij V&D kijken. La Place op de bijna bovenverdieping was een regelmatige gastheer, met als hoogtepunt het buitenterras, pal naast en ter hoogte van  de Martinitoren. Het servies was zelden heel goed schoon, maar het eten deugde. Aan de binnenkant had je een prachtig uitzicht over de achterkant van de Ebbingestraat en de Boteringestraat. Mits je een plaatsje bij het raam kon treffen.

En nu? Ik weet het eigenlijk niet, ga zo maar eens poolshoogte nemen, hoe het is. Groningen zonder V&D. De Bijenkorf is ook net dicht. Volop ruimte voor iets nieuws, maar misschien wel teveel.