LANCIA, geen loos sentiment nu

Het zijn bewogen jaren geweest, vol technische innovatie en passie voor vormgeving. LANCIA bevindt zich tussen de grote namen op de automobiele aarde. De zelfdragende carrosserie-experimenten met de Lambda, de eerste lichtmetalen V6-motor in de Aurelia, de veel te dure Flaminia, maar wat een Pininfarinatempel is dat. Vincenzo schijnt in een zeilboot het visioen te hebben gehad, dat bij een forse hekgolf de romp van de boot vele malen sterker bleek, dan het chassis. Het idee voor een zelfdragende carrosserie in een notendop. De hoogmoed kantoorgebouwen te bouwen over de Italiaanse Autostrada, de race-activiteiten (D50) die later in handen van Ferrari een succes zouden worden. Het was een grote geldverslindende machine. Maar eentje die liep als een klok. En eentje die buiten kaders durfde te denken. In de fameuze FFF-reeks van Lancia, dit alles voor de overname door Fiat, begonnen ingenieurs niet met een blauwdruk van een eerdere ontwikkeling, maar gewoon met een leeg vel papier. En zo ontstond naast de V6 een 4-cilinder boxer en de V4 met een enkele cilinderkop. En waar je ook in gaat rijden, het gaat als de brandweer. Gratie, snelheid en beleving.

De Flavia imiteert hier een soort van Ferrarisfeer, maar weet als geen ander de beleving op te waarderen naar een Engelse club. Als Italiaan heeft LANCIA jaren houten panelen gebruikt in het interieur, waar geverfd metaal vaak de (ook fraaie) norm is. Het logo pronkt op het stuurwiel, de naam nog gelauwerd in een strijdvaardige vlag. De zoon van Vincenzo LANCIA, Gianni, stond aan de wieg van de Aurelia. Er bestaan meningen dat, wanneer je geen Aurelia hebt gehad, geen echte LANCIA kent. Dat valt wat mij betreft te bezien (ik denk praktisch). Het begon allemaal bij de zelfdragende carrosserie van de Lambda, in wezen een soort uitgesmeerd chassis onder de carrosserie, maar het ultieme sluitstuk was wel de eerste echte GT, de Aurelia GT 2500 B20. Hier kwam alles samen. Vormgeving, snelheid, handelbaarheid. Een laag onafgeveerd gewicht en een gelijkmatiger gewichtsverdeling door trommelremmen te plaatsen tegen de in de achteras gebouwde versnellingsbak. Een ver voor zijn tijd uitlopende Gran Tourismo, eigenlijk de eerste.

Deze pagina is veel te klein voor een compleet verhaal, ik verlies me ook volledig in technische verhandelingen, maar het is pure passie voor vormgeving, comfort, geluiden en voor kleurgebruik. De LANCIA van de jaren tot aan Fiat en tot nog wel een paar jaren meer, is zeker de moeite waard. Zelfs een Lybra kan ik niet onbekeken voorbij rijden, maar het mooiste, meest adorabele en met de grootste welstand, vind ik het prototype, de LANCIA Florida.

Ach, het is te kort. 110 jaar LANCIA, veel te kort. Interessante vraag, duurde het niet, vanaf 1969, te lang? Welnee, het antwoord volgt, wellicht nog deze week. Ondertussen zwelg ik nog even in het verleden, waar de toekomst in besloten ligt. Hoorde daar vandaag mooie verhalen over. Het hoeft niet voorbij te zijn, innovatie telt nog steeds. Zeker vandaag.