156 miljoen

Het is er uit, Frans Weekers heeft zijn compromis. om die dekselse profiteurs in hun klassiekers geld uit de zak te slaan. Want milieu, historisch besef, daar gaat het allemaal niet om. Het gaat om harde munten. Dat hij als bijvangst een hele bedrijfstak probeert neer te sabelen, is een rare VVD-streek zullen we maar zeggen.

Ik geef het toe, ik had er soms moeite mee. Onderweg op de snelweg, het leger Duitse Mercedessen en Audi's groeiden massaal, nieuwe kentekens, ouwe bakken. Maar profiteurs zou ik ze niet willen noemen. Wie wil er graag teveel belasting betalen? Daarbij zat er ook wel eens een mooie Audi of zelfs een mooie Mercedes tussen. Ook in de winter. Daar baalde ik dan van, want ondanks de kennelijke overlevingsdrang die de exemplaren aan de dag hadden gelegd om ouder dan 25 jaar te worden, zou het maar zo kunnen dat dit in luttele jaren alsnog teniet gedaan zou worden. Slimme ondernemers die daar dankbaar ingestapt zijn. Klassiekerbeurzen hadden de laatste jaren altijd wel de inmiddels traditionele belastingvrije hal, vol met Duitse overlevenden. Ik dacht er zelfs stiekem aan een mooie klassieke Audi 100 met zo'n hese 5-cilinder te kopen, LPG er in. Maar dan wel een dik aangeklede versie, want wat zijn die Duitsers vaak karig met accessoires eind jaren tachtig. mooie rode dashbordverlichting, prachtig onverslijtbaar velours als bekleding. En de achterlichten geheel in rood.

Of de oorspronkelijke Avantuitvoering met die rare vijfde deur richting een echte break. Iedere dag die lekkere roffel op de snelweg, iedere keer glimlachend het raam openzwengelen en trots zijn op de vijfde versnelling.

Maar het is allemaal te laat, of toch niet? Als liefhebber kan ik er rustig eentje kopen straks, de huidige waarde zal binnenkort halveren, als het niet nog minder is. Ik ga er alleen geen dagelijkse auto van maken, maar mijn youngtimer. Een luttel kwartaal belasting betalen, maximaal 120 euro. Dan maar RON 95 er in. En in de winter niet rijden? Dat doe ik toch al niet met mijn klassiekers, geen probleem dus. We gaan een gouden tijd tegemoet. De keerzijde is echter wel degelijk dat een hoop handel na dit jaar ingezakt zal zijn. En dat is bepaald een ongunstige bijvangst in deze economisch harde tijden. Van die 156 miljoen gaan er naar verluid 28 niet binnengehaald worden. ik ben bang dat dit te optimistisch is. 

Nog even dit

De beurs in Essen is geweldig. En Duitsland is een prachtig land. Op de A31 weten ze het goed te verbergen, maar het klimaat werkt in heel Europa momenteel niet mee. Maar hoe de Duitse autoindustrie er met alle kroonjuwelen vandoor gaat, verdient duiding. In de VW-hal in Essen staan navenant veel van origine niet Duitse merken. Bugatti, Bentley, Rolls Royce, Skoda. Seat is niet te vinden, of ik heb ze geblokt. Waarschijnlijk het laatste. 

De twee Bugatti's bij VW zijn wat mij betreft de toppers van Essen. Ongerestaureerd of in ieder geval met gebruikssporen, behoorlijk compleet. En iets dat in het vooroorlogse Duitsland niet gemaakt kon worden. Zo fragiel, doordacht en met een stuitend fijne vormgeving. Duitsland maakte op dat moment fantastische dingen waar ik erg van kan genieten, maar het is zo anders.

Mijn hoofd steek ik door de geopende zijruitjes, en zie een mooi systeem om een gordijn voor de achterruitjes te strijken. Middels een katrolsysteem met een oogje ter rechteroor van de bestuurder. Het enige dat ik kan bedenken is: "Was ik de bestuurder maar". De plamuurvlekken op de derriere, beschadigingen bij de spatschermen, doorleefd op een hele fijne manier. Leer dat nog krult, olie dat nog ruikt, techniek dat nog brult. Een mens die nog leeft.

Natuurlijk is de markt anders, de automobilist anders, een auto is een gebruiksmiddel, geen luxe meer. Althans voor de meesten. Maar een Bugatti anno 2013 die zoveel dit en zoveel dat kan, is wat mij betreft weggegooid geld. Ik ben wel eens wezen fietsen in Molsheim, waar de assemblage plaatsvindt. Chateau St. Jean ligt er vredig bij, even verderop. De fabriek is een vesting. Een kille bovendien. En kil is het wel eens in een Bugatti, maar het merk is warm, emotioneel. De Veyron is niet emotioneel, maar werkt op emotie. En dat doet VW bij Bentley echt zoveel beter. Bentley en Bugatti waren geen vrienden, ooit. Nu nog niet. VW heeft Bugatti willen duiden als supercar, de snelste ever. Maar daar zijn anderen veel beter in. Bugatti was snel, maar ook onbehoorlijk stijlvol. En de Veyron kan alleen maar het verste plassen. En op een gegeven moment is je blaas leeg, en wat rest er dan? Een lege blaas. Bugatti deed voor de oorlog wat Bentley ook deed, een onvervangbaar imago neerzetten dankzij daden, niet door marketing. VW anno nu pakt de handschoen op. Klasse.  Soms lukt het, maar soms ook niet.

Grondig

Je kunt het ons buurland nageven, ze pakken de zaken grondig aan. Het Duitse woord daarvoor is me even te ingewikkeld, taaltechnisch gezien. Voor de rest van Europa is een grondige uitvoering meestal te hoog gegrepen. De klassiekerbeurs in Essen. Ruhrgebied, daar waar de grote drukte begint.

De rit erheen over de stille welhaast uitgestorven A31, de rest van het verkeer rijdt achter je of je voorbij. De toendra van Nederland zet zich kwadratisch voort in de dorre omgeving van Duitsland, ook al begint het matig te regenen. De natuur mag niet langer op zich laten wachten bij temperaturen boven nul en noodzakelijke irrigatie. Maar het moet allemaal nog. Aangekomen in Essen, begeven we ons naar de beurs, klassiek in Duitsland.

Via ingang oost beginnen we in de BMW-hal. Mooi transparant land met nog een behoorlijk aantal wereldspelers als automerk. De BMW-hal, de Mercedeshal en de VW-hal. Audi laveert daar behendig maar veel minder prominent tussendoor. We zwijgen over Opel en Ford. Die zijn aanwezig, maar meer terloops. De eerste aanblik van kitsch op een leuke manier is de Barokengel (502) met biertap. Dijenkletsen natuurlijk, maar wij hebben de bierfiets. Verder een wulps overzicht van groter, glimmender en ouder. Wat een historie heeft Duitsland. Ik ben echt onder de indruk. Een BMW 507, getekend door Albrecht Graf von Goertz en met zo'n naam een van de mooiste Duitse roadsters op zijn naam hebbend, ik heb er meerdere gezien. Meer nog onder de indruk ben ik van de 503 coupé. Ik heb er enkele gezien, en weet dat het een mooie coupé is, maar na een paar voorbeelden, sta ik te trillen op mijn benen. Graf Goertz.

Serieus werk voor de Duitser. Leuk, workshops plaatwerken, lassen, restaureren. Er is een hele academie. En er staan stuitende voorbeelden vakmanschap, die vaak ook in een verkeerd keelgat schieten. Onderstaande Bugatti is niet eentje uit 1931, maar is daar slechts op gebaseerd. Bouwjaar 2011. Je bent ziek als je er eentje koopt en betaald voor een origineel. Maar dat is oplichting. Wat ik zie staan is een fraai staaltje vakmanschap, en ben blij dat het blijft bestaan. In Argentinie, dat dan weer wel. Een replica mag een replica zijn, te koop voor 220.000 euro. Ik heb het even niet liggen, maar een originele Bugatti 35 kost zomaar een miljoen meer. Dus, ja, deze is bereikbaarder zeg maar, en is er een markt. Maar houd de zaken gescheiden, echt is echt, nieuw is replica. Ik vermijd het woord nep, want ik kijk niet naar een model dat nep is. Het is een echte machine, en daar word ik blij van.

 


Verder ben ik erg voor origineel. Een Facel III kocht ik in Amerika. Een witte. Lucky me, dit bleek origineel een zwarte met rood leer, de 87ste van de 432 ooit gebouwde. En zo wordt ze nu weer. Maar een verwaarloosde FV2 gaan verzagen tot een cabriolet, terwijl er ooit maar twee cabriolets van zijn gemaakt, is ziek. Hier rommel je aan de historie. En verpest je deze, wat mij betreft, grondig. Een Facel redden is er eentje naar het origineel restaureren. Er je eigen wens overheen verbouwen is niets meer of minder is dan geschiedvervalsing. Kom op, zoveel zijn er niet meer. Deze is reeds dakloos gezaagd. De rest van de restauratie volgt nog. Zeg maar.

Had ik haar maar gevonden, dan had ze nu nog een dak boven haar hoofd gehad. Ook uit respect voor een van de allermooiste Facels die ik ooit zag op Retromobile. Zie het plaatje hieronder, ooit eigendom van mevrouw Daninos, -vrouw van-.  Mijn dag was niet grondig verziekt, het was erg leuk in Essen, volgend jaar graag weer. Medebezoeker Jilles en ik zijn het grondig eens, we gaan voor origineel. Een beter voorbeeld dan onderstaande FV2 cabriolet bestaat er dan ook niet.