Het nieuwe naakt

Leer is vel. Bewerkt, maar het blijft de overgebleven huid van een levend dier. En van een dier dat geleefd heeft. Tenminste, dat is de gunstige aanname. Geleefd zoals Youp dat bedoeld heeft. Dus hier en daar een kras, een schram, een litteken. Niet als een Wagyu, het hele leven gemasseerd onder het genot van veel bier, aan het einde gekomen met als resultaat een kiloknaller van een slordige duizend euro.

Leer is ook meer dan vel. Leer is handig om op te lopen, op te zitten en mee te pronken. En bij dat laatste gaat het vaak mis. Heel erg vaak. Leer is lui. Want met kleurenstalen is een nieuw interieur snel voor elkaar. Hoewel snelheid niet bij alle bedrijven een drijfveer is, is snelheid in de besluitvorming vaak wel debet aan het resultaat. Ten eerste, zo zie ik het graag:

Doorleefd leer, niet echt heel, niet echt verloren. Niets is eenvoudiger om hier een bekleder mee aan de gang te zetten. Waar het dan om gaat is, wat ga je doen? Redden of vervangen? Het mag allebei. In Essen zien we vandaag veel vervangen interieurs. Door modern leer. Te glad, te mat. Te modern. Ja, te onbezonnen. Voor de meeste auto's heb ik het geld niet, om aan te schaffen of om te restaureren. Maar als jij het wel hebt, doe het dan goed.

En dat is vaak: blijf er van af, of in ieder geval, laat het herstellen. We zien hier een bekleder, die zijn hand niet omdraait voor herstelwerk en er geweldige resultaten mee behaald. En als iets nagemaakt moet worden, doe het dan als het origineel, desnoods met beter materiaal.

Wat is er mis met als nieuw ogende klassiekers? Dat vraag ik me af, en eigenlijk is dat niets en alles. Ze zijn namelijk niet nieuw. En de teneur van tegenwoordig is, dat ze dat wel zijn. Ik mis leven, ouderdom. Na een hal vol perfecte Mercedessen, Skoda's, VW's, een heel leger over de top gerestaureerde Horch's, ben ik toe aan iets ouds, want daar was de trip naar Essen om begonnen. En ik val dan in het andere uiterste.

De spreekwoordelijke wrakken. Niet meer te redden, tenzij er voldoende middelen zijn. En de vraag, waarom zou je? Dus wrakken (een hand vol) en over de top (een land vol). Ik heb even mijn buik vol van 'Essen', te veel, te mooi, te volmaakt. En volgend jaar ga ik vast weer. Veel bijzondere dingen gezien. Maar please, heb erbarmen met het interieur. Restaureer een verrot spatbord, spuit het in meer dan zes dikke lagen. Maar laat de auto in leven, geef het geen Leenbakkerinterieur, maar laat zien hoe mooi de autofabrikant het ooit bedacht heeft. Geef het diepgang, leven, en toekomst. Ik laat de komma na 'leven' staan, als rustteken. Tijd voor een pas op de plaats. Geef leer een tweede leven, op elke manier.