Olympisch goud

Als ik vroeger in Amsterdam kwam en een beetje tijd over had, ging ik vaak naar het Stadionplein. De vervallen staat van het in 1927 gebouwde Olympische Stadion, met de grootse sfeer nog volop aanwezig, trok me enorm aan. Ook niet onbelangrijk, de hoofdzetel van Citroen Nederland in gebouw I. Het in 1931 opgeleverde pand, inmiddels een gewit gebouw met rode merkaccenten, straalt dankzij de sterke vormgeving nog de vooroorlogse kracht uit. Net als de hele wijk. Gebouw II staat er naast, als onderdelenmagazijn en als oud assemblagegebouw van onder andere de HY-bus. In die sfeer stond ik daar vaak te speuren naar sporen uit dat verleden.

Het viel er allemaal samen, een legendarisch sportverleden en een legendarisch automerk. Een stuk Frankrijk in Nederland en de wereld aan verhalen er achter. Nog even naar gebouw II van Citroen. Dit pand uit 1960 is in eerste instantie bestemd als centraal magazijn voor onderdelen, technische dienst en reparatiewerkplaatsen. Het is medio vorige eeuw een van de modernste automotive werkplaatsen die men kan vinden. Gebouw I richt men daarna in als het Citroen hoofdkantoor in Nederland. 

Geheel in stijl met het mooie Franse merk en de sportieve prestaties (zelfs in de dichte mist) die zich op het voetbalveld van het Olympische Stadion voordoen, vindt Citroen Nederland een goede aanleiding om de meest spectaculaire voetballer van Nederland op dat moment publicitair te gebruiken. Door Johan Cruijff een Citroen SM als bedrijfsauto aan te bieden. Een model dat in het nuchtere Nederland nauwelijks omzet kan genereren, maar voor het imago van het merk onbetaalbaar is geweest. En met een nauwelijks betere ambassadeur achter het stuur. Enerzijds nuchter Nederlands of liever, Amsterdams, anderzijds bereidt om de gehele wereld te veroveren. Cruijff en de SM is een inmiddels onafscheidelijk beeld. De publiciteitsauto is tegenwoordig in handen van een echte liefhebber. Cruijff laat deze auto in Nederland achter, maar heeft er in Barcelona weer een. De SM bleek geen verkoopsucces, maar staat in het rijtje legendarische modellen van Citroen steevast in de top. Johan bleef ook altijd in die top, ook buiten het veld.

Er komen in de jaren 90 plannen om het Stadion in oude luister te herstellen. De betonnen ring er af en de rest van de gebouwen en banen terug naar oude luister. Ik word sponsor, net als vele Nederlanders. Twee stenen zijn van mij. Op zaterdag 13 mei 2000 zit ik op de tribune te genieten van de heropening. Het is een prachtige zomerse dag, de zon smeult op de nog winters witte huid. En opeens, daar is hij, de verlosser. Ik sta oog in oog met Cruijff en het is helemaal niet vreemd. Hij is kleiner dan ik dacht, maar klein is maar relatief. Als gewoonlijk loopt hij zich met van alles te bemoeien. De selfie bestaat nog niet, verder opdringen is ook niet nodig. Ik was bij de opening en heb Johan van nabij meegemaakt.

De staat van het stadion en de oplevering zijn onvergetelijke momenten, net als de radioberichten die ons -terug in de auto-  ter ore komen. We spreken hier over de tijd waarin je niet op elk moment van alles op de hoogte bent. Er is een vuurwerkramp gebeurd in Enschede. Enigszins verbrand dankzij een middag in de zon rijden we zwijgend naar huis, luisterend naar de radio.

Onlangs kreeg ik eenzelfde machteloos gevoel als toen in de auto. Johan Cruijff was overleden aan de gevolgen van longkanker. Ik besefte me eens te meer dat ik hem gelukkig een keer in levende lijve heb getroffen. Niet persoonlijk, maar ik heb het fenomeen gezien. Daar op het Stadionplein, dat zijn onverminderde aantrekkingskracht had verzilverd. Nee, verguld.