Voor de dertigste keer kwamen ze van over de hele wereld, Bugattisten aller landen. Logeren deden we, als kijkers, in Hotel Le Bugatti. Dan moest het toch goed komen? En dat kwam het. Op vrijdagavond had ik al meer rondrijdende Bugatti's gezien dan in het hele jaar daarvoor. Met luid gebrul stuift er dan zomaar een type 35 met knalgeel licht over de weg voor het hotel.
Het hotel is prachtig gesitueerd naast het voormalige fabrieksgebouw en naast Hostellerie du Pur Sang, met een prachtige garage. Aan de oliesporen te zien staan de Bugatti's altijd met de neus naar de deur.
Op de een of andere manier heeft Ettore Bugatti een heel heftige snaar weten te raken. De fabrikant was extreem technisch en bovendien een waar estheet. Een regelmatig terugkerend verhaal is dat door het jonge overlijden van zijn zoon Jean, het bedrijf uiteindelijk geen overlevingskans heeft gehad. Dat valt mee, denk ik. Ettore was een baas, een patron. En naast innovatief bovendien aartsconservatief. Alle machines die ik heb zien rijden kennen eigenlijk dezelfde techniek. (op de Veyron na) Een holle starre vooras, mechanische remmen. Cilinderblokken van 4 of 8 cilinders, met of zonder compressor. Uiteindelijk is Ettore's Magnum Opus steeds gestoeld op dezelfde techniek. En dat kun je in een basic vormgeving verpakken of in een flamboyante carrosserie.
Flamboyante mensen zijn het in ieder geval. Vaak met hond, echtgenote of dochter aan het stuur. Hier lijkt de hond zelfs aan het stuur te zitten. Nieuw geld, oud geld, lucky bastards, ze zijn er allemaal. Stel dat je familie in de jaren zestig een Bugatti kocht tegen schrootprijzen. Het kon. En de auto ging nooit meer weg? En uiteindelijk staat zo'n kleinood in je eigen garage.
Dat is anders voor Michel Bugatti, waar je wel opeens oog in oog mee staat. Zijn vader is de Johan Cruijff van de automobielerij, Ettore Bugatti. Een wonder dat Ettore na WOII nog twee kinderen heeft nagelaten bij zijn tweede vrouw, na weduwnaar te zijn geworden. Hij stierf al in 1947. En dus staat er in de garage van Michel een Bugatti. Een prachtig mens met een heel bescheiden voorkomen. Natuurlijk wil iedereen iets van hem, vanwege zijn vader die hij letterlijk niet kent. En er toch mooi mee om kunnen gaan, een mens om van te houden. Een club ook, om van te houden. Ik ben blij, gewoon pure passie. Verder niets. Bugattiwaardig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten